ก๊าซเฉื่อย, แก๊สเฉื่อย หมายถึง น. ธาตุที่เป็นแก๊ส มีสมบัติไม่ไวต่อปฏิกิริยาเคมี ได้แก่ ฮีเลียมนีออน อาร์กอน คริปทอน ซีนอน และเรดอน, ปัจจุบันเรียกก๊าซมีตระกูล, แก๊สมีตระกูล (noble gases) หรือ ก๊าซหายาก,แก๊สหายาก (rare gases). (อ. inert gases).
น. แก๊สที่เกิดจากการเสื่อมสลายผุพังของสิ่งมีชีวิต หรือสิ่งที่สืบเนื่องจากสิ่งมีชีวิต ติดไฟได้ ใช้เป็นเชื้อเพลิงเป็นต้น.
น. สารที่อยู่ในสภาพที่แพร่กระจายเป็นไอหรือควันทําให้ระคายเคืองนัยน์ตาอย่างรุนแรง น้ำตาไหล และมองไม่เห็นชั่วขณะหนึ่ง.(อ. tear gas).
น. แก๊สที่ประกอบด้วยสารอินทรีย์ที่ติดไฟได้ง่าย ใช้ในการหุงต้มเป็นต้น.
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นปีบ. (ดู ปีบ ๑).
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Radermachera ignea (Kurz) Steenisในวงศ์ Bignoniaceae ชอบขึ้นตามที่ค่อนข้างชุ่มชื้นทางภาคเหนือ เปลือกเรียบสีเทา ดอกสีเหลืองทอง,อ้อยช้าง ก็เรียก.
[กานจะนะ-] (แบบ) น. ทอง. (ส.; ป. ก?ฺจน).
น. พระราชพิธีที่พระเจ้าแผ่นดินกระทำเมื่อครองราชสมบัติได้ ๕๐ ปี.